Rozdział 30

Gdy wysiadłam ujrzałam wielki tłum ludzi, wszyscy powoli wchodzili do środka, pijani i ci mniej. Okropne miejsce nic dziwnego że Louis zabronił mi tu przychodzić. To był pierwszy jego wyścig który mogłam oglądać. Jeszcze się nie zaczął a już pchałam się na sam początek tłumu żeby wszystko lepiej widzieć. Tak cholernie się o niego bałam. Nie darowałabym sobie gdyby coś mu się stało. Szybko ugryzłam się w język, a gdy to zrobiłam usłyszałam głośny syk syreny. Chciałam zatkać sobie uszy dłońmi jednak było to niemożliwe przez tłok panujący w tłumie tych ludzi. Od toru dzieliła mnie jedynie cienka krata o którą bezwładnie oparłam głowę. Gdy łomot ucichł wszyscy zmilkli by za chwilę znowu wybuchnąć wrzaskiem a do mnie dotarło co się właśnie stało. Czterech zawodników wjechało na linię startu, przyłożyłam dłonie do kraty przyglądając się motocyklistom. Jeden czarny drugi biały jeszcze inny czerwony i niebieski. Mężczyźni na moment zdjęli kaski ale ten moment wystarczył bym dowiedziała się że Lou to ten w czarnym kombinezonie. Zacisnęłam dłonie mocno wokół krat podciągając cicho nosem. Jeszcze się nie zaczęło a ty Jenna już płaczesz. Znowu usłyszałam ten głos w mojej głowie co nie poprawiło mi humoru. Lepiej wynoś się z mojej głowy puki cię przez nawias nie przełożyłam ty ilorazie nieparzysty. Po tej krótkiej rozmowie mojej i mojej światła zaczęły się zmieniać a ludzie odliczali. 3...2...1...GO!

Dobrze zbudowany mężczyzna machnął flagą a czterej motocykliści ruszyli jak błyskawice zostawiając za sobą dym pisaku. Bacznie obserwowałam poczynania Lou i tych pozostałych typków których już zdążyłam znienawidzić. Pierwsze kółko, drugie kółko okej Jenna zostało jeszcze kilka. 

Gdy w jednej chwili  motor Lou zaczął się chwiać  a on sam stracił panowanie nad kierownicą widziałam już tylko dym, ogień i głośny huk, który spowodował że wszyscy wokół mnie zmilkli a ja tylko zrobiłam krok bliżej kraty, to ostatni raz kiedy go widziałam. Stałam tam jak słup soli z już mokrymi od łez oczami, a jedyne co z siebie wydobyłam to jego imię, Louis.

___________________________________

Nie było 20 komentarzy ale stwierdziłam że 19 to i tak dużo więc to dodałam.

Jezu smutno mi, nawet nie wiecie jak płakałam pisząc to!

 Prosiłabym jedynie żeby każdy przeczytał notkę pod epilogiem, na pewno będzie ona długa ale w końcu to koniec... :''(

20 KOMENTARZY = EPILOG